Californië - Big Island Hawaii - Oahu Hawaii - Palau - Yap - Guam - rondom Brisbane - Sydney/Melbourne - Thailand
De dag gaat zoetjes aan heen met eerst een beetje video kijken en loom opstaan, wasje draaien en dan inpakken. Eigenlijk vinden we het niet erg om weer uit de koffer te gaan leven. Het uitpakken heeft ons niet helpen settelen.
Dan is het tijd om Yap te verlaten. Ook op het vliegveld valt weer op hoe prettig trots en zelfverzekerd de Yapesen zijn. We hebben hier trouwens nergens iemand een krant zien lezen en ze ook niet te koop gezien. In het vliegtuig vragen we ons opeens af of ze er uberhaupt wel zijn.
De vlucht naar Guam is kort, maar toch krijgen we een sandwich en fruit. We zijn over de verzorging door Continental zowieso erg te spreken. De kinder- en babymaaltijden zijn ook telkens prima.
Bij aankomst op Guam is duidelijk dat het herstel na de typhoon goed vordert. Er brandt veel meer licht op de grond en het vliegveld is een zee van licht vergeleken met twee weken geleden. Er is al heel veel rommel opgeruimd, maar stroom is nog wat moeizaam, radio en tv is er nog niet en benzine op rantsoen. Voor de onwetende buitenstaander ziet Guam er een beetje rommelig uit, meer niet. Het land is ook helemaal ingesteld op tropische stormen: de huizen zijn van beton met platte betonnen daken, de electriciteitspalen zijn van beton en voor de ramen kunnen stalen luiken geschoven worden.
Guam is nu Amerikaans grondgebied en de voertaal is dus ook Engels, maar de taal van het land zelf zit vol met anderslandige taalinvloeden: b.v. rikklamasion (baggage claim) en buenas dihas (good morning).
Ons hotel hebben we expres wat afgelegen gekozen om niet midden tussen de grote hotels en de shoppende Japanners terecht te komen. Dus nog een half uurtje met de taxi en dan zijn we er.
Guam is aan de landzijde niet mooi, maar de kust is mooi rotsig en de zee rondom is prachtig. Het eiland maakt, ook zonder de rotzooi van Popsana, een beetje vergane glorie indruk. Er is veel leegstand. Onze accommodatie is niks speciaals, niet groot, maar wel handig ingericht en met een prachtig uitzicht over de baai van Agat. We hebben nu weer twee aparte slaapkamers. En een bad. Dus gaat Josje 's ochtends uitgebreid voor het eerst in haar eentje in het grote bad. Nou, da's dus feest! Daarna gaan we op zoek naar cash en eten. Gelukkig kunnen we bij het pompstation met credit card kleine boodschapjes doen, want cash is een probleem.
Guam is helemaal ingesteld op Japanse toeristen die bezig gehouden moeten worden. Ook bij ons hotel arrangement zijn activiteiten inbegrepen. De baai voor ons hotel huisvest nogal wat dolfijnen; onze eerste activiteit is dan ook een Dolphin Watch. Vanaf de boot snorkelen Ferry en Emmy ook nog even (niet met de dolfijnen) en alle anderen op de boot (de Japanners dus) maken nog een ritje op een bananenboot.
Na de Dolphin Wartch worden we afgezet bij de Agana Beach Club en hoewel niet helemaal onze stijl vermaken we ons daar de rest van de middag uitstekend met kanoën, waterfietsen en zwemmen. Mirjam neemt de meiden zelfs even mee op een jetski.
Ook de diners zijn geregeld en vanavond eten we bij een Thais/Vietnamees restaurant, waar we een gezellig contact met de eigenaars hebben.
We ontbijten met donuts van de overkant en dan begint school weer voor Emmy. Daarna wordt er uitgebreid in het hotelzwembadje gezwommen.
En wat schetst onze verbazing: in een land waar net weer radio, nog geen tv en twee weken geleden nog geen water of electriciteit was kunnen we gewoon vanaf de kamer inbellen! Dus lekker mail binnensleuren en onze virus database updaten.
Aan het einde van de dag gaat Ferry met de meiden paardrijden en vanaf een heuvel hebben ze een prachtig zicht op de zonsondergang. Ook het eten is geregeld. Weer een Oosterse eettent, waar we natuurlijk prima mee uit de voeten kunnen.
Voor vandaag staat er een tourtje naar watervallen en botanische tuinen op het programma. Eenmaal daar blijkt dat Pongsana flink heeft huisgehouden. De tuinen zijn flink beschadigd. Demonstraties van lokale folklore vinden ook nog niet plaats. We zijn dus weer snel terug in het hotel voor zwemmen en schoolwerk. We eten bij Jan Z's aan het haventje. De zonsondergang is vandaag niet veel, maar het eten smaakt er niet minder om. Nog wel grote schrik bij Rebecca wanneer er een grote groene sprinkhaan in haar haar landt.
Schoolwerk, inpakken en nog een beetje zwemmen. In het zwembad verbazen we ons over een grote troep (letterlijk) kinderen onder "begeleiding" van twee volwassenen. Een meisje eet pizza in het zwembad en mikt de restanten er ook gewoon in. Rebecca vist het er braaf weer uit. Later verdrinkt datzelfde meisje bijna en nadat ze door een jongen van de bodem gered is spuugt ze met liters water haar maaginhoud ook nog in het zwembad. Heel smakelijk allemaal. En zo onverantwoordelijk!
We moeten ons uren bezig houden op het vliegveld omdat onze vlucht pas om 20:00 vertrekt, maar dat gaat prima. We proberen een video boodschap te maken voor de opa's en oma's, maar dat mislukt. En dan verlaten het eiland waar nog steeds de helft van de huishoudens geen electriciteit heeft om te gaan naar het land waar we verliefd op zijn.